Holland. Het Land van de windmolens, de kaas, de tulpen en de drugs. Daadwerkelijk zijn ook drugs inmiddels een deel van de maatschappij en de cultuur van het land. Maar hoe kwam het, dat juist de drugscultuur in Nederland tot één van de bekendste ter wereld werd? En hoe gaat de staat daarmee om?

In de 17de eeuw kocht de nederlandse Oost-Indische Compagnie opium van de Bengalen. Tegen het einde van de 19de eeuw was Nederland al wereldmarktleider in de productie van cocaïne. De cocaplant, die daarvoor nodig was, importeerden zij uit Java, één van de toenmalige, nederlandse koloniën in indonesië. Uit de handel met deze twee drugs werden grote opbrengsten binnengehaald. Maar officieel geregistreerde verslaafden waren er niet zoveel. In veel andere Landen daarentegen, werd de consumptie van drugs een groot maatschappelijk probleem. Deze groeiende problemen leidden ertoe dat er 1912 in Den Haag een internationale conferentie plaatsvond, waar verschillende Landen een internationale opiumwet bespraken. Dit niet geheel in het interesse van de nederlandse staat, want zij wilden hun lucratieve inkomsten natuurlijk niet kwijtraken. In Nederland leidde dit tot de opiumwet, die 1919 in werking trad en een verbod van opium en zijn soortgenoten inhield. 1953 werd ook het bezit en de productie van cannabis verboden. De regering van Nederland herkende al gauw, dat het slimmer was, het drugsgebruik onder controle te houden, dan het met wetten en staffen aan te vechten.

[Bild: Sanne Keller]

Een belangijke impuls voor dit moderne denken, dat al snel leidde tot de descriminalisering van cannabis, was het Holland Pop Festival 1970. In hetzelfde jaar werden de eerste coffeeshops geopend, waar cannabis in het openbaar werd verkocht. Koffie en gebak waren daar meestal ver te zoeken. Met deze wijziging heeft nederland tegen een verbods- en voor een de tolerantiepolitiek gekozen. De shops werden streng gecontroleerd en gesloten in geval van misbruik of het niet opvolgen van de regels. Het aantal coffeeshops heeft sindsdien afgenomen. In de jaren negentig werd de regelgeving verder verfijnd en aangepast tot uiteindelijk in 2008 de binnenlandse teelt van cannabis in uitzonderlijke gevallen ook werd toegestaan.
Het voorbeeld van Nederland laat zien dat, met name bij omgaan met problemen veroorzaakt door drugs, een strikt geregelde tolerantie meer oplevert dan alleen verboden en strafmaatregelen.

Klicke hier, um zu der Übersetzung zu kommen!

Sanne Keller, G1A