Von Ernst Strebel*

Vor guet föfzg Johr han i er Aula vo dere Schuel mi vierstöndig Maturufsatz em Italiänisch gschrebe. Am zwöufi het sech d Aula gläärt. Nor i ha no gschrebe. Mi Lehreri, wo chorz voräne ere erst Roman publiziert het, het gwartet. Wos secher scho Viertu ab zwöufi gsi esch, het si sech a Flögu gsetzt ond afo spele. Es Nocturne vom Chopin. So han i dörfe fertig schriibe.

Vo mire Lehreri, wo baud emou äini vo de wechtigste Stemme vor literarische Schwiiz worde esch, han i öppis för s Läbe glehrt: Öperem, wo e Tegst schriibt, zieht me ned s Blatt onder de Fädere ewäg. Ond dorom han i spöter, won i au a dere Schuel onderrechtet ha, wen emmer möglech mine Schüeler*inne s Blatt glo, bes si gschrebe gha händ, was ne wechtig gsi esch. Au ar Matur.

«Aber dasch gäg s Reglemänt!», wärde äinigi säge. Das stemmt auwäg. Aber do chont mer e Figur os eme italiänische Theaterstöck ond Film z Helf: E Pianescht, wo nor of em Ozeandampfer gspelt het. Au denn, wen är ned hät töffe; äinisch emene gwautige Storm. De Kapitän het em klar gmacht, dass das gäg s Reglemänt seg. Do het de Pianescht sozäge dütsch ond dütlech gsäit, was är dervo halti: «In culo il regolamento!»

PS: Hoppla! Jetz gsehn i, das mer obe e Tschänderschtärn inegrötscht esch. Das verbietet s Reglemänt vom BKS glaub nöischtens de Schuele. Aber was hät dezue de Pianescht gsäit, wo of de onändleche Wiitine vom Ozean of em Flögu gspelt het?

* Italienischlehrer im Teilamt von 1978–2015.