«Nääääi!» No äinisch «nääääi!» Denn es dritts Moou. Deewääg luut und schaarf, dass mes wiitume ghöört, bis zum Waudrand, bis abe zum Schiessplatz und bis is Buech use. Di paar Spaziergänger im Waud bliibe stoo, schüttle de Chopf und froge sech, was ächt loos seig. E Schlegerei drei Taag vor de Wienecht? De Haubstarche isch jo äu der Advänt nümm häilig. Nach eme Wiili hets plötzlech überluut ghüület, entsetzlech, häärzzerriissend. Aui sind schweer verschrocke, hätte gäärn ghouffe, aber e kene het gwüsst, wohäär dass s chunt.

Von Reinhold Bruder*

Nach de Wienecht het de Samuel bim Chräisföörschter voorgsproche. Ganz offiziell, äu wen er ne sid Joorzäänte kennt het. Dee isch überfrüntlech gsii. Mit waas dass er im chönn diene, het er gfrogt. Eb er das würklech nid chön erroote, wisoo dass eer as Natuurschützer grad ietz zuen em chömm. «Use mit de Sprooch!», het de Föörschter gmäint. Es Stichwoort längi: «Chrüüzplatz». Wenn er no äis bruuchi: «Vouäärnter». Soo mües er ietz nid grad iifaare. Er häig nüüt anders gmacht, as sini Verantwoortig as Waudschützer woorgnoo. Di betroffene Bueche seige sid äiniger Ziit von eme häimtückische Schädling befaue, em sogenannte Riisesporling (meripilus giganteus), eme Woorzuparasit, wo d Standfeschtikäit vo de Böim bedrooi und doorum e beträchtlechi Gfoor daarsteui. Doo häig eer as verantwoortigs-bewusste Forschtbeamte umgehend müesse handle.

Daas het de Samuel nid lo gäute. «Chabis, Roland. Soo chunts use, wenn de Gäutsecku befiut und d Natuur Zwöite macht.» Soo grooss, dass me di prächtige Bueche hätt müessen umtue, seig de Schade no lang nid gsii. Aber ebe, me redi jo nid vergäbe vo der Forschtweertschaft.

Vor drei Wuche sind si no fasch e Himusläitere gsii, di drei uuraute Bueche, wo am Platz de Name ggee händ: Buecheplatz. Und ietz drei mächtigi Strünk, drumume Houzspöön und Sagmääu. Uf äim Strunk stoot mit rooter Farb: Shame.

Am neechschte Taag het de Samuel wider aafo treniere. Öppe zwänzg Joor lang het er de Vita-Parcours gmacht, und zwaar richtig rassig. Do druus isch über d Joor ie es gmüetlechs Tschogge woorde, und nach em sibezigschte Geboortstaag öppis, won er immer lieber überchoo het, bsunders wägem Name: Waudgang. D Aaaregig isch von ere Erzeelig vom Stifter choo. Er het Der Waldgänger soo begäischteret glääse, dass er uf de Wanderige nümm de Samuel, sondern de Waldgänger het weue sii.

Won er d Wuche druuf wider bim Buecheplatz gsi isch, het er i Sack vo sine Wauldgängerhose glängt, het s Militäärsackmässer und e ticki Schnuer useghout, het zwee rächti Buechezwiig abghäue und druus es Chrüüz paschtlet. Daas het er i der Mitti vo de drei Strünk in e töiffi Kuelen iegsteckt. Wo d Buechebletter abgheit sind, isch em Samuel öppis Nöis iigfaue: es Dänkmoou. Mit eme guete Koleeg, wo Stäihäuer gsi isch, het er uf eme Liferwäägeli e guet versteckte Maarchstäi transportiert. Dee händ si iigmuuret, und de Koleeg het em Samuel sini Inschrift ghäue: IN MEMORIAM TRIUM FAGORUM MIRABILIUM IMPIE CAESARUM1 Natüürli händ sech viu Lüüt, vor auem Spaziergänger und Forschtarbäiter, gfrogt was doo passieri. Und glii isch äu de Chräisföörschter, wo si grad a der Aarbet gsi sind, voorgfaare, het gschwind zwee Finger as Chäppi gläit, e Foti gmacht und gsäit, si sewe sofort hüre. Sie bruuchten e Bewiuigung. Solang aber nüüt passiert isch, händ di zwee a Samschtige und a schöönen Ööbe wiitergmacht. Mit der Ziit sind di zwee Dänkmoouschöpfer zimligi Profi und populeer woorde, und d Vouksmäinig händ si uf irer Siite ghaa.

Ietz füert fasch jeede Waudgang de Samuel am Buecheplatz verbii. Sids s Dänkmoou git, stoot er jeedes Moou devor, gseet di wunderbaare Bueche vor sech und butzt e paar Träänen ap. Und no öppis: Im Summer stoot e Struuss Veieli vor em Dänkmoou, im Winter e Chräis vo Buechnüss. E paar Joor spööter – de Samuel isch schon es Wiili ke Waudgänger me gsii – isch s Dänkmoou äinisch über Nacht verschwunde. Niemer het gwüsst, wie, vo wem und wohee.

Chöörzlech het äis vo de Groosschind vom Vouäärnter-Chauffeur di Gschicht in eme Häimatkund-Voortraag verzeut.

* Reinhold Bruder war Deutschlehrer an der Alten Kanti von 1966-2004. Aula-Mitglied seit 1997. Jüngste Publikation: Zletscht am Änd, Hexametergedichte (Mundart/dt.), Wolfbach Verlag, Zürich 2018.